بررسی تأثیر تمرینات قدرتی، تعادلی و ترکیبی (قدرتی و تعادلی) بر تعادل پویای نوجوانان پسر ورزشکار

مقدمه: با افزایش روزافزون زمینه های ورزشی تعداد نوجوانانی که در فعالیت های ورزشی دچار آسیب می شوند در حال افزایش است و بیشترین میزان این آسیب ها در این گروه سنی اتفاق می افتد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر شش هفته تمرین قدرتی، تعادلی و ترکیبی بر تعادل پویای نوجوانان پسر ورزشکار بود. 60 نوجوان پسر ورزشکار 17-14 سال با میانگین و انحراف استاندارد وزنی 62/3 ± 79/62 کیلوگرم و قد 46/4 ± 1/171 سانتی متر، بدون سابقه آسیب در اندام تحتانی به صورت تصادفی به چهار گروه 15 نفری شامل گروه های تمرینی قدرتی، تعادلی و ترکیبی (قدرتی و تعادلی) و گروه شاهد تقسیم شدند. مواد و روش ها: قبل و بعد از اجرای شش هفته برنامه تمرینی، تعادل پویای آزمودنی ها با تست تعادل ستاره اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی، آزمون اندازه گیری های تکراری، آزمون paired t، anova و آزمون تعقیبی tukey در سطح معنی داری 05/0 ≤ α استفاده شد. یافته ها: تمرین قدرتی، تعادلی و ترکیبی، افزایش معنی دار فاصله دستیابی آزمودنی ها در هر هشت جهت را نشان دادند و همچنین تمرین ترکیبی از تمرین قدرتی و تعادلی و تمرین تعادلی نیز از تمرین قدرتی بهبود بیشتری در تعادل پویای آزمودنی ها ایجاد می کند. نتیجه گیری: با توجه به نیاز ویژه نوجوانان به تعادل در مهارت های ورزشی و همچنین به عنوان عامل مهم در پیشگیری از آسیب های ورزشی، بهتر است در طراحی برنامه های تمرینی از مزایای هر سه برنامه تمرین به ویژه تمرینات ترکیبی استفاده کنند.